Pożeram strony!!!

Coraz więcej osób żyje ekoświadomie. Wiemy o ekologii coraz więcej, szukamy coraz to nowych rozwiązań na to jak być eko w domowym zaciszu. Jako rodzice uczymy dzieci w jaki sposób można dbać o naszą planetę, tak, by mogły korzystać z niej następne pokolenia. Szczególną rolę w tej edukacji odgrywają takie wydarzenia, jak to, w którym braliśmy udział w zeszły weekend. Ekoeksperymentarium to genialna wystawa, która trwa w Łodzi do 26 maja, więc jeśli mieszkacie w pobliżu i macie ochotę spędzić miło czas, polecamy!

Nasza planeta powoli zalewa się powodzią śmieci, plastiku! Mamy ostatnią szansę by uratować Ziemię i dać przyszłym pokoleniom nadzieję na normalne życie w normalnych warunkach! Nie jest to proste, ale warto! Jak być eko? Jakie dobre nawyki możemy wprowadzić jeszcze w naszym domu! Ekoeksperymentarium podpowiada!

W Łodzi właśnie odbywa się Łódź Design Festival! Z tej okazji też powstała zupełnie oryginalna i niesamowita wystawa interaktywna dla najmłodszych. Dotyczy tego jak być eko w domu i jak minimalizować produkcję śmieci, które zatruwają morza, oceany i nie tylko! Jeśli macie wolny weekend, koniecznie wybierzcie się na Tymienieckiego 3, do Art Inkubatora i dajcie się zabrać na spacer po wyjątkowym mieszkaniu, gdzie każde pomieszczenie kryje mnóstwo niespodzianek! Tą niezwykłą wystawę stworzyły dwie kreatywne dziewczyny, tworzące kolektyw Mamy Projekt, czyli Małgosia Żmijska i Joanna Studzińska. To kolejna po Niemapie wystawa dziewczyn, w której miałyśmy okazję uczestniczyć. Jak zwykle wszystko zostało dopracowane w najmniejszych szczegółach!

Wystawy interaktywne kochają dzieci, a dzieci kochają wystawy interaktywne. Jedno jest pewne: dzieci najszybciej uczą się przez doświadczanie, a Ekoeksperymentarium właśnie na tym bazuje. Oto wchodzimy do mieszkania, w którym każdy pokój kryje zadania do wykonania, które z kolei uczą dzieciaki tego jak być eko w codziennym życiu. Sypialnia została podzielona na pół: jedna połowa jest urządzona w stylu minimalistycznym, w drugiej aż roi się od różnych przedmiotów. Ten rozgardiasz pokazuje, że nadmiar rzeczy nie tylko powoduje bałagan, ale także nie jest fajny dla naszej planety! Przechodząc do łazienki, dowiadujemy się ile wody zużywamy podczas prysznicu oraz spuszczając wodę w toalecie!

Zadań jest mnóstwo, a na koniec coś co dzieci kochają szczególnie! Eksperymenty! Zuzka ochoczo zabrała się za produkcję kostki do WC, jadalnych lukrów, czy domowego kleju! To niesamowite ile rzeczy możemy robić samodzielnie, zamiast kupować je w sklepie!

Choć wydawało mi się, że dużo wiem o ekożyciu, to jednak wiele wiedzy zdobyłam w czasie tej wystawy! Moja Zuza wyniosła z tego wydarzenia jeszcze więcej. Jej uśmiech mówił sam za siebie. Już oznajmiła mi, że zaczyna produkcję kostek do WC na masową skalę i będzie nimi obdarowywała najbliższych! A niech mają i wiedzą, że można je wykonać w domu z trzech prostych składników!

Podczas spotkania i rozmowy z Weroniką Szurko z bloga budujacamama.pl padło z jej ust zasłyszane kiedyś zdanie, które niezwykle mi się spodobało i genialnie podsumowuje tą wystawę. "Świat nie potrzebuje stu idealnych zero waste'owców, lecz tysiąc nieidealnych". Jeśli zaczniemy zmiany od małych kroczków, z czasem możemy osiągnąć naprawdę wiele i znacznie ograniczyć produkcję plastikowych śmieci! Zarażajmy ekologią znajomych i rodzinę, pokażmy, że bycie eko może być proste i fajne!

Co robicie by być eko w codziennym życiu?

No komentarze

"Odwyk" to książka szczególna. Nie tylko dlatego, że miejscem akcji jest moje miasto, ale przede wszystkim dlatego, że autor, to mój kolega z pracy. Postanowiłam jednak podejść do recenzji profesjonalnie i starałam się nie kierować względami osobistymi. Nie było to wcale trudne, bo "Odwyk" to zwyczajnie kawał dobrej książki!

W ośrodku leczenia uzależnień dochodzi do straszliwej zbrodni. Ginie jeden z pacjentów. Jego zmasakrowane zwłoki znajduje sprzątaczka. Przy ciele zostaje znaleziona tajemnicza butelka oraz kartka z wierszem i kodem, którego nie potrafią rozszyfrować śledczy. Sprawa zostaje przydzielona najlepszemu łódzkiemu dochodzeniowcowi Piotrowi Krzyskiemu. Gdy policjanci są już przekonani, że wiedzą kim jest zabójca wydarza się kolejna katastrofa! Trupów na mieście pojawia się coraz więcej, zabójca wydaje się być zawsze krok przed policją, a do tego wszystkiego cała sprawa okazuje się mieć ścisły związek z trudną przeszłością Krzyskiego. Kto zabija uzależnionych i dlaczego? Czy łódzkim policjantom uda się rozwikłać tą priorytetową sprawę?

Łódź nie jest szczególnie popularnym miastem wśród pisarzy. A przecież to miasto z niesamowitym klimatem, hipster wśród innych polskich miast. Bardzo się cieszę, że Adam właśnie tutaj umiejscowił akcję swojej pierwszej książki. Przy okazji, zawarł w niej mnóstwo ciekawostek na temat Łodzi, co jest wielką wartością zarówno dla miejscowych, jak i osób, które nigdy nie postawiły tu swojej nogi!

Świetnie zbudowana, niesztampowa fabuła to zdecydowanie najmocniejszy element książki. Adam stworzył przemyślaną w każdym calu historię, która zaskakuje, porywa i pozwala totalnie zatopić się w książce. Choć główny bohater, Piotr Krzyski, na początku nieco mnie irytował, to z każdą kolejną stroną moja sympatia do niego rosła, a na koniec stwierdziłam, że może sama mogłabym się w nim zadurzyć! Genialnym posunięciem było również odniesienie się do przeszłości bohatera, która na pewno wstrząśnie czytelnikiem, a jednocześnie pozwoli na nawiązanie pewnej więzi i chęć poznania dalszych losów...

Adam zapewnił mi kilka naprawdę świetnych wieczorów, podczas, których pożerałam kolejne strony i próbowałam razem z łódzką policją wytropić seryjnego zabójcę!

Jeśli tak wygląda debiut w wykonaniu Adama, to jestem ciekawa co będzie dalej! Autor tak zaskoczył zakończeniem, że zupełnie nie wyobrażam sobie tego, że mogłoby nie być kontynuacji losów Piotra Krzyskiego! I niech właśnie to będzie dla Was najlepszą oceną tej książki. Uwielbiam, kiedy ostatnie strony wręcz zwalają mnie z nóg, a tak było w przypadku "Odwyku"!

Za książkę dziękuję wydawnictwu Initium.

No komentarze

Macie wśród siebie ludzi, którzy wydają Wam się idealni? Mają piękne dzieci, cudowne życie, niesamowity dom? Na pewno! Na pierwszy rzut oka wiele ludzi wydaje nam się nieskazitelnych, ale to tylko fikcja. Nie istnieją idealni ludzie, tak samo jak nie istnieją idealne rodziny. "Zupełnie normalna rodzina" to świetnie skonstruowana powieść o zbrodni i o życiu, które tylko z pozoru wydawało się idyllą.

Ona prawiczka, on pastor i ich dziewiętnastoletnia córka Stella uchodzą w małym Lund za wzór rodziny. Pewnego dnia, Stella zostaje aresztowana pod zarzutem morderstwa młodego mężczyzny. Wszelkie dowody wskazują, że jest winna. Zaczyna się walka o prawdę i wolność, choć tak naprawdę nie do końca wiadomo czym one są...

Co widział ojciec, czego nie mówi matka, co ukrywa córka?

M.T Edvardsson oddaje w ręce czytelników misternie skonstruowaną historię, która choć początkowo może wydawać się prosta i oczywista, coraz bardziej się wije. Im lepiej poznajemy tę rodzinę, tym więcej mamy wątpliwości i pytań w głowie. Sandellowie kryją sporo tajemnic, które rzucają cień na ich idealny obraz rodziny. Historia pokazuje, że to w chwilach trudnych i niespodziewanych mamy okazję przekonać się kim tak naprawdę jesteśmy i do czego jesteśmy skłonni się posunąć, by chronić naszych bliskich.

Powieść przedstawiona jest z trzech perspektyw i to nadaję jej szczególnego charakteru i wydźwięku. Na samym początku poznajemy historię opowiedzianą przez Adama, następnie swoją wersję zdarzeń opowiada nam Stella, a na końcu Ulrika, prawniczka i żona pastora. Wszystko razem składa nam się w niezwykłą całość, która porusza czytelnika i nie pozwala odłożyć książki mimo późnych godzin nocnych.

"Zupełnie normalna rodzina" nie jest typowym thrillerem. Brak tu nagłych zwrotów akcji, szaleńczego tempa. To mistrzowsko snuta historia, która owszem ma znamiona thrillera psychologicznego, kryminału, ale dla mnie to bardziej powieść z dużą dozą obyczajowości. To studium rodziny w traumatycznej sytuacji. To, co zdecydowanie ujęło mnie w tej książce to wielowymiarowość głównych bohaterów, którzy im bardziej ich poznajemy, tym bardziej wydają nam się nieodgadnieni.
To znakomita powieść, która mimo braku szybkiej akcji, czyta się genialnie i błyskawicznie. Bardzo wierzę w to, że podobnie jak ja zarwiecie z nią noc!